تیرورق چیست؟

تیغه یا جان تیر (web plate) : صفحه عمودی تیرورق را تیغه یا جان تیر مینامند. باله های آن در فاصله مشخصی از هم قرار دارند و ارتفاع، میزان بار و میزان ضخامت آن بسته به شرایط سازه ای هستند. تیغه منجر به جداسازی دو صفحه فلنج با فاصله مناسب میشود. برای تحمل بارهای خمشی نمیشود بر تاثیر این بخش حساب کرد. مقاومت بالای نیروی برشی در تیر ورق ایجاد میشود و صفحات بین 8 تا 15 میلیمتر متغیر است.

فلنج یا بال تیر (Flanges Plate) : بال تیر توسط جوش به صورت افقی و عمودی به بدنه در دو طرف تیغه وصل میگردد. بال ها بار خمشی زیادی را تحمل میکند. تحمل نیروهای خمشی بر عهده بال های بالایی و تحمل نیروهای کششی بر عهده بال های پایینی است. عرض و ضخامت بال ها باید به گونه ای باشد که در برابر نیروهای خمشی و بارهای خمشی مقاوم باشند.

سخت‌ کننده ‌ها یا استیفنرها یا بلبرینگ طولی و میانی (stiffeners) : برای بالا بردن ظرفیت ساختاری و جلوگیری از خسارات ناشی از کمانش سخت کننده استفاده میشود. سخت کننده ها یا بلبرینگ ها نقش بیشتری در تحمل بار و نیروی وارده دارد تا در تیر پخش شوند. سخت کننده ها استیفرها به دو قسمت اصلی تقسیم می شوند که شامل قسمت اصلی سخت کننده عمودی، سخت کننده افقی، سخت کننده فرعی سخت کننده میانی و انتهایی تقسیم میشوند.

سخت کننده عمودی، عمود بر بال های تیرورق جا میگیرند و به دو بخش سخت کننده انتهایی و میانی تقسیم میشود. سخت کننده انتهایی در دو لبه انتهایی تیرورق قرار میگیرد. نیروها و بارها به این وسیله از تیر گرفته میشود و به تکیه گاه منتقل میگردد. سخت کننده انتهایی، سخت کننده بلبرینگ نیز گفته میشود. سخت کننده میانی مانع از تمرکز نیرو بر روی تیر میشوند. چنانچه ضخامت بدنه تیرورق کمتر از عمق 85 باشد این تیرورق مورد استفاده قرار میگیرد.

سخت کننده افقی یا منقطع به موازات فلنج ها می باشد که باری را تحمل نمیکند. صرفا در مقابل نیروهای نیروهای کمانشی که به جان تیر وارد می شود، مقاوم هستند. این سخت کننده به دو دسته پیوسته و ناپیوسته تقسیم میشوند.

سخت کننده افقی (طولی) ناپیوسته ابزار تمام سخت کننده های تراورس را متصل میکند و نیروهای فشار وارده از سمت بال و تیغه را جذب می نماید. این سخت کننده بدون هیچ اتصالی نیرو و فشار را متحمل نمی شود و مقاومت کمانشی برای بدنه یا تیغه ایجاد مینماید.